Przeprowadzane w ostatnich latach badania wskazują, iż agrobiznes jest jednym z determinantów wzrostu gospodarczego. W krajach, które przystąpiły do Unii Europejskiej w 2004 roku przemiany struktury agrobiznesu idą w pożądanym, pozytywnym dla rozwoju państwa kierunku. Między innymi dzięki temu wzrasta znaczenie przemysłu spożywczego, które stopniowo zastępuje rolnictwo. Ostatecznie dostosowanie do tendencji występujących w krajach o wyższy poziomie rozwoju społecznego i gospodarczego to główne zadanie agrobiznesu.
Jak dokładnie wygląda jego zakres i na jakim poziomie funkcjonuje on w naszym kraju?
Agrobiznes co to?
Najprościej mówiąc agrobiznes to zbiór różnych działań człowieka, które mają na celu wytworzyć finalne produkty żywnościowe – zaczynając od pozyskiwania surowców pierwotnych, po gotową żywność i zaopatrywanie w produkty danego konsumenta.
W skład agrobiznesu wlicza się więc m.in:
- przemysł wytwarzający środki produkcji dla rolnictwa,
- rolnictwo (pojmowane jako wytwarzanie surowców żywnościowych),
- skup surowców rolnych,
- rybołówstwo,
- leśnictwo,
- przemysł spożywczy
- handel żywnością – zarówno hurtowy, jak i detaliczny,
- agroturystyka.
Co ciekawe, pojęcie agrobiznesu pojawiło się pierwszy raz w połowie poprzedniego wieku, w pracy jednego z amerykańskich naukowców.
Jak to wygląda w Polsce?
Przyjrzyjmy się temu zagadnieniu w sposób lokalny. Jak wyglądają te działania na terenie naszego kraju?
Polski agrobiznes przechodził wiele zawirowań, ale największy postęp odnotowano razem z przechodzeniem gospodarki powojennej w kolejne fazy rozwoju. Tak oto w gospodarce scentralizowanej mieliśmy do czynienia ze sprawnie funkcjonującym kompleksem gospodarki żywieniowej.
Gospodarka wolnorynkowa zaś w naturalny sposób doprowadziła do ewolucji gospodarki żywnościowej i właściwie to dzięki niej agrobiznes stał się samodzielnym podsystemem naszej gospodarki narodowej.
Warto jednak podkreślić, że polski agrobiznes spotyka się z wieloma zagrożeniami i przeszkodami. Te bariery wynikają m.in. z niedostatecznej technologii, niedostatecznych środków finansowych, trudności w ściąganiu należności, w ograniczonym dostępie do kredytów, w braku surowców oraz w braku odpowiednio wykwalifikowanej siły roboczej.
Badania i statystyki wskazują, że w Polsce zauważalna jest powolna, aczkolwiek ukierunkowana tendencja, przyczyniająca się do rozwoju agrobiznesu. Ponadto, w krajach o niższym poziomie rozwoju społeczno-gospodarczego przemiany te są znacznie wolniejsze niż w krajach Europy Zachodniej.
A jak będzie?
Ciężko jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, bowiem kierunek i tempo rozwoju uzależnione jest od wielu, czasem niezależnych, czynników. Rozwój w dużym stopniu podlega polityce makroekonomicznej, która obejmuje decyzje w zakresie inwestycji zagranicznych, regulacji importu i eksportu, propagowania polityki proinwestycyjnej, budowaniu i modernizowaniu infrastruktury, świadczeń i systemów motywacyjnych, a także tendencji do edukacji i powiększaniu swojej dotychczasowej wiedzy z zakresu nowoczesnych rozwiązań.
Ostatecznie więc wdrażanie nowoczesnych technik wytwórczych, stosowanie informatyki i nowoczesnych technik zarządzania powinniśmy traktować jako priorytet, jeśli chcemy zachować tą tendencję wzrostową.
Brak komentarzy!