Działania komornika są jednym z kroków windykacyjnych, mających na celu ściągnięcie długu wobec różnych osób i instytucji. W przypadku osób zapisanych w Krajowych Rejestrach, działania komornicze są jednym z najbardziej stresujących działań. Zwłaszcza, gdy dowiadujemy się, że egzekucja z wynagrodzenia jest jednym z najczęściej podejmowanych kroków. Ile może zabrać komornik? Czy są jakieś limity, które nakreśla odgórnie najniższa krajowa 2019 roku? Jak wygląda proces zajmowania wynagrodzenia? Czy komornik może zająć naszą całą wypłatę, pozostawiając nas bez środków do życia? Jakie są zasady obliczania potrąceń? Spróbujmy odpowiedzieć na te wszystkie pytania poniżej.
Najniższa krajowa w 2019 roku
Kwota zajmowana przez komornika zależy od najniższej krajowej, która sukcesywnie zmienia się co rok. Co ważne, w przypadku zajmowanej przez komornika kwoty, nie można zająć jej całości, nie pozostawiając środków do życia. W 2019 kwota minimalnego wynagrodzenia została zwiększona, dając 2250 zł brutto, co w przybliżeniu wynosi ponad 1630 zł netto (tzw. “na rękę”), Jest to kwota minimalnego wynagrodzenia, którą otrzymujemy za cały etat miesięcznej pracy.
Ile może zabrać komornik?
Skoro najniższa krajowa wynosi 1630 zł, to ile na koncie powinien zostawić nam komornik? Dokładnie taką samą kwotę jak najniższa krajowa w danym roku, czyli w 2019 – 1630 zł. Jest to kwota uznana za konieczną, aby móc się utrzymać i posiadać niezbędną kwotę do życia. Sytuacja ta utrzymywana jest przez cały czas, aż do momentu uzyskania wyższej pensji niż minimalna. W takim wypadku komornik zajmuje:
- 60% wynagrodzenia gdy dochodzi do długów alimentacyjnych
- 50% gdy mowa o innych długach niż eliminacyjne
Aby lepiej zrozumieć ten mechanizm, przyjrzyjmy się różnym przykładom. Po pierwsze – co w przypadku osoby która zarabia 1633 zł, czyli idealnie pensję minimalną? Kwota ściągana dla komornika wynosi, jak już wspomnieliśmy 0 zł, co oznacza, że kwota dla dłużnika wynosi dokładnie 1633 zł. Co jeśli zarabiamy miesięcznie więcej niż najniższa krajowa? Weźmy za przykład kwotę 2500 zł brutto, co jest równoważne z 1808 zł netto. W tym wypadku kwota dla komornika wynosi 174 zł, a kwota dostarczana dłużnikowi znowu wynosi 1633 zł (czyli najniższą krajową właśnie). Ta sytuacja dotyczy każdej kolejnej, większej kwoty otrzymywanej od pracodawcy. Jeśli więc dług wynosi np. 1000 zł, komornik najpierw musi sprawdzić, czy po odjęciu tej kwoty, dłużnikowi nadal pozostaje do dyspozycji 1633 zł. Oznacza to, że aby spłacić dług musimy posiadać zarobek wynoszący minimum 2633 zł netto.
Podsumowując więc ogólny schemat pobierania kwoty:
- komornik może zająć wspomniane 60% wynagrodzenia, jeśli dług to wynik alimentów
- 50% zadłużenia stanowią inne zobowiązania niż alimenty
- i co najważniejsze – komornik musi pozostawić kwotę wynoszącą minimalną krajową, pozostawiając do dyspozycji kwotę wolną od zajęcia (w przypadku minimalnego wynagrodzenia jest to 100% otrzymywanej kwoty).
Czym jest kwota wolna od potrąceń?
Warto w tym elemencie nadmienić o tzw. kwocie wolnej od potrąceń. Najprościej mówiąc, jest to ustalona kwota, która musi pozostać na koncie dłużnika, bez względu na stopień zadłużenia. Kwota ta jest identyczna jak wynagrodzenie minimalne w danym roku. Co ważne, kwota jest zawsze taka sama, bez względu na ilość egzekucji, kwoty zadłużenia oraz innych, ruchomych czynników. Kwota wolna od potrąceń nie dotyczy dłużników alimentacyjnych – w tym wypadku zaciągnięta może być w wartości dowolnej, z uwzględnieniem pozostawienia kwoty stanowiącej 40% wynagrodzenia.
Brak komentarzy!